بسم الله الرحمن الرحیم

روی یک تابلو در فلکه ی احمد آباد اصفهان عکسی متشکل از  قدمهای چند انسان با لباس خاکی روی برف بود و زیرش قریب به این مضامین نوشته بود :‏ ما اگر میخواستیم به سختی ها فکر کنیم قدم در این میدان نمی گذاشتیم .

افتتاحیه شبکه ی پرس تی وی ایران ، رئیس جمهور صحبتش را با ذکر نام مبارک حضرت زهرا سلام الله علیها آغاز نمود .

به فکر فرو رفتم گفتم میدان مبارزه ما میدان فرهنگی  است و جهاد اکبر . در جهاد اکبر که خدا به ما رحم کند ، اما در میدان فرهنگی باید به فکر جنگ بیفتیم .

آنها که در سالهای جنگ تحمیلی رفتند جنگ ، هیچ نداشتند ،‏از چپ و راست هم بر سرشان فرود می مد ،‏عقبه شان هم بین صدر بود ،‏اما میدان را گفتند .

الان هم همینطور است ، باید خودت پول جور کنی ، حمالی کنی ، نرم افزاری ،‏سخت افزاری را خودت بارش را بکشی ،‏ از هیچ کس هیچ انتظار نداشته باشی ، بی مهری هم می بینی ، از دوستان بدتر از دوشمان می خوری اما :‏نه شرط دوستی باشد که از دل بر زبان آید .

فقط به خاطر خدا ،‏به طراغ همه بروی با همه با روی باز برخورد کنی حتی آنها که میدانی ریا کارنه در میدانند . اما :‏کن فیهم و لا تکن معهم (امیر المومنین علی علیه السلام)‏

دادت را ،‍‏ غم و غصه ات را به سوی خدا ببر :‏ لای الامور الیک اشکو الالیم العذاب ام لطول البلاء ؟‏

اما شاید بلاء‏این دنیا هم کم نباشد ،‏این همه فساد و فقر و فحشاء و تبعیض .

نزدیک ترین افراد خانواده ات قربانی فرهنگ غرب شوند و تو هیچ کاری از دستت بر نیاید .

فقط رو به سوی خدا کنی و بس .

امیدت این باشد که :‏

روزی آقا بیاید :‏اللهم عجل لولیک الفرج و اجعلنی من خدامه

با همت تمام بروی در میدان اگر شد : ‏ان تقومو لله مثنی و فرادی تم تتفکروا

آخرش خیلی هنر کنی جهادت اکبرت را کم نیاوری ، وگر نه :‏

دور گردون گر دو روزی بر مراد مانگشت

دایما یکسان نباشد کار دوران غم مخورد

نوشته شده توسط : سید علی علوی

نظرات دیگران [ نظر]